Gönül Dostları

Arkadaşlar kararlıyım edebi metinler üzerinde ben. Bakmayın cümlenin bu kadar devrik, kelimelerin kifayetsiz olduğuna. Anlaşıldığı üzere konumuz şiir ve şiirin evrenselliği. Şaka lan şaka. Evrensellikle bi alakası yok. Var ise de konumuzla bi alakası yok. Bir şiir paylaşmak istedim sizlerle. Şiirin adını ve Şairini yazmayacağım. Benden beklediğiniz üzere. İlk Yazana ise Starbuckstan tarçınlı şeker sözüm vardır. Bu böyle biline!

Açardın,
Yalnızlığımda
Mavi ve yeşil,
Açardın,
Tavşan kanı, kınalı-berrak.
Yenerdim acıları, kahpelikleri…

Gitmek,
Gözlerinde gitmek sürgüne.
Yatmak,
Gözlerinde yatmak zindanı.
Gözlerin hani?

“To be or not to be” değil.
“Cogito ergo sum” hiç değil…
Asıl iş, anlamak kaçınılmazı,
Durdurulmaz çığı
Sonsuz akımı.

İçmek,
Gözlerinde içmek ayışığını.
Varmak,
Gözlerinde varmak can tılsımına.
Gözlerin hani?

Canımın gizlisinde bir can idin ki
Kan değil,sevdamız akardı geceye,
Sıktıkça cellad,
Kemendi…

Duymak,
Gözlerinde duymak üç-ağaçları
Susmak,
Gözlerinde susmak,
Ustura gibi…
Gözlerin hani?

Edith Piaf: Yok efenim 'şiirde ki bi kaç mısra başka ortamlarda paylaşıldı kilit' falan demeyin. Bunu aklından geçirmiş olan yazar arkadaşların olduğuna eminim. Aman diyeyim!

Edith Piaf 2: La Môme!