Bu başlıkla birlikte gelen türü belli olmayan hikaye. Lan zaten biniyorum 318 Bağcılar otobüsüne oturucak dirhem yer yok. Yeni yeni cevherler keşfettim kendimde. Bir sonraki durakta inicek olanları 15 cm uzaktan tanıyorum artık yanaşıyorum koltuklarına onların kalkmasıyla oturuyorum hemen.
Bu olayın olağan kısmı. Ama benim otobüste en sevdiğim yer ilk koltuklaardır. Fazlasıyla normal bir adam bana centilmenlik yapıp yer vermek isteyince yok dedm. 'Ben şoförün arkasını severim' gibi bi cümle çıktı ağzımdan. Bir ağızdan böyle bişey nasıl çıkar Allahım ya.. Söyliceğim tek şey ön koltukta oturmak istediğimdi.. Nalet gitsin.. 67 çift göz bakışın arasından indim otobüsten.
ve gittim..
Çok utandığım için burdan paylaşmak istedim. Nasılsa kimse tanımaz etmez. hergün ayrı bir rezillik. Damat arabası yolda mı kalır lan.. uffff.. onu da söyliciğim onuda....
bir araba vardı ona ne oldu?
YanıtlaSil