Her şeye kafa tutar hale geldim. Meydan okuyorum gücümün yetmediği şeylere bile. Haliyle gücümün yetmediği bir şeye meydan okuyunca yapamıyorum. Sonra da üzülüyorum. Değişmem gerektiğini hissediyorum. Ama iyi şeyler için. Evreni değiştirme isteğim var. Nitekim birkaç gün önce değiştirdim. Sadece kendi evrenimi...
Kendimi düşünmeye vakit ayırmadığımı farkettiğimde, kapılar arasında sıkışmış olan ruhumu çekip aldım. Bir nevi, karanlıktan ışığın olduğu yere yöneldim.
Işıklar evime kadar götürsün beni. Sonra ben her şeyi düzelteyim. Geriden alayım... Herkes hata yapınca baştan alır ya, ben geriden alayım. Böylece gelecek korkusu da olmaz. Yapılmayan şeyleri yapayım. Geriden başa doğru gideyim. Yaşlılıktan bebekliğe doğru... Toprağın altından geleyim dünyama. Bebek olarak öleyim, yaşlı olarak değil. Hayatımın en enerji dolu yıllarını sonradan yaşayayım, en önce değil.
İlk ve gerçek aşkımı en son yaşayayım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder